5/8/14
"Czy kiedykolwiek widziałeś coś, o czym wiesz, że tego nie ma, ale i tak wygląda na prawdziwe?" zapytałem Sama Weinberga, gdy przyszedł do programu Low Vision Living.
"Nie" - odpowiedział, patrząc na swoją żonę Rachel i wiercąc się w swetrze.
"Och", powiedziałem swobodnie, "zapytałem tylko, ponieważ wiele osób ze zwyrodnieniem plamki żółtej widzi rzeczy, o których wiedzą, że ich tam nie ma. Nazywam to widzeniem fantomowym, ale termin techniczny to zespół Charlesa Bonneta".
"Czy ten syndrom jest wczesną oznaką choroby Alzheimera?" zapytał Sam, wciąż patrząc na Rachel. .
"Absolutnie nie", powiedziałem stanowczo. "Syndrom Charlesa Bonneta nie ma nic wspólnego ze sprawnością umysłową czy stabilnością. Kiedy masz widzenie fantomowe, twój umysł jest w porządku; to twoje oczy płatają ci figle. To efekt uboczny słabego widzenia".
"Cóż - przyznał szybko Sam - widzę małe małpki w czerwonych czapkach i niebieskich płaszczach bawiące się na podwórku. Widzę je od osiemnastu miesięcy".
"Co!" Oczy Rachel prawie wyskoczyły z jej głowy. "Małe małpki na podwórku?"
"Cóż. . . um - kontynuował Sam - czasami widuję je też w salonie".
Czym jest syndrom Charlesa Bonneta (CBS)?
Charles Bonnet był XVIII-wiecznym szwajcarskim przyrodnikiem i filozofem. . który opisał ciekawe doświadczenie swojego dziadka, który widział mężczyzn, kobiety, ptaki i budynki, o których wiedział, że ich tam nie ma. W późniejszym okresie życia Bonnetowi pogorszył się wzrok i doświadczył wizji fantomowych podobnych do tych, które miał jego dziadek. Odkrycie Charlesa Bonneta nie zwróciło wówczas uwagi lekarzy. Jednak 150 lat później, w latach 30. XX wieku, jego akta zostały odkurzone, a on sam został uznany za pierwszą osobę, która opisała syndrom, który został nazwany jego imieniem.
Jak często występuje CBS?
Zespół ten jest bardzo powszechny. Badania wskazują, że występuje on u od 10 do 40 procent osób słabowidzących. Dwadzieścia procent moich pacjentów z niedowidzeniem ma zespół Charlesa Bonneta. . . Aby ustalić, czy doświadczasz widzenia fantomowego: Czy pojawiające się obrazy mają sześć poniższych cech?
Nie zwodzą cię; jesteś świadomy, że nie są prawdziwe.
Występują w połączeniu z normalną percepcją. Na przykład, możesz wyraźnie widzieć chodnik, ale może on być pokryty kropkami, kwiatami lub twarzami.
Są one wyłącznie wizualne i nie występują w połączeniu z żadnymi dźwiękami lub dziwnymi doznaniami.
Pojawiają się i znikają bez wyraźnej przyczyny.
Są zabawne lub irytujące, ale nie groteskowe. Obraz opisany przez osobę z CBS
Co widzą osoby z CBS?
Moi pacjenci. . zgłaszali, że widzą postacie z kreskówek, kwiaty w umywalce w łazience, ręce pocierające się nawzajem, wodospady i góry, tygrysy, drzewa klonowe w żywych jesiennych liściach, żółte kropki, domy szeregowe, przyjęcie i kolorowe balony... . . Jedną z najbardziej niezwykłych cech tych postaci jest to, że prawie zawsze mają przyjemny wyraz twarzy. . . Groźne zachowanie, groteskowe kształty i sceny brutalnych konfliktów nie są, według mojej wiedzy, częścią tego syndromu.
Zazwyczaj ten sam obraz lub zestaw obrazów pojawia się ponownie u każdej osoby. Małpy Sama zwykle materializowały się około zachodu słońca. Pozostawały przez 10 lub 20 minut kilka razy w tygodniu przez dwa lata, a następnie zaczęły pojawiać się rzadziej. Czasami obrazy zmieniają się lub pojawia się ich wiele. . .
Małe dziewczynki tańczące na podwórkuDziewczynki z różowymi kokardkami Dolly Kowalski
"Widzę małe dziewczynki z różowymi kokardkami bawiące się na moim podwórku. Na początku była tylko jedna dziewczynka. Ale po jakimś czasie miała kilka koleżanek. Teraz przychodzą prawie każdego wieczoru na piętnaście minut. Są takie rozkoszne, radosne i aktywne. Ich małe białe sukienki i różowe kokardki powiewają na wietrze. Widzę je tak niesamowicie wyraźnie, o wiele wyraźniej niż cokolwiek innego. Wiem, że nie są prawdziwe, ale nie uwierzysz, jak realistyczne się wydają. . . . Chciałabym, żebyś widział je tak jak ja".
Dalsza notatka autorstwa Lylas Mogk, MD
Na szczęście większość ludzi, podobnie jak Dolly, uważa obrazy CBS za w dużej mierze niepokojące, a wielu uważa je za zabawne lub przyjemne, ponieważ są one zwykle przyjemne i krystalicznie czyste. Nie ma leku na CBS, ale jest on związany z deprywacją sensoryczną, więc im bardziej jest się aktywnym i zaangażowanym, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo jego wystąpienia. Jest to jeden z powodów, dla których rehabilitacja wzroku umożliwia osobom wykonywanie codziennych czynności pomimo utraty wzroku.
Wykorzystano fragmenty książki Macular Degeneration: The Complete Guide to Saving and Maximizing Your Sight, Lylas G. Mogk, MD i Marja Mogk, PhD, New York: Ballantine Books, 2003, rozdział 8, s. 236-252.
Lylas G. Mogk, MD
Dyrektor, Centrum Rehabilitacji i Badań Wzroku
Henry Ford Health System
